Gündem ne kalabalık değil mi bugünlerde?

Başımız-dershanemiz açık mı olsun kapalı mı ya da kız-erkek, Türk-Kürt bir arada yaşayalım yaşamayalım mı?

Gündem-gündemimiz bu işte…

Bizim de öyleydi.

Ama

İstanbul Aksaray Meydanı’na kadar.

Bir sebepten yolumuz düştü oralara.

Düşmez olaydı.

Küme küme olmuşlar.

Anne-baba-çocuklar.

Çocuklar kızlı-erkekli neredeyse çıplak. Ayakları dahil titriyorlar.

Anne ise çocuklarına titriyor sarılmış onlara bir duvar-duvarların dibinde.

Baba yorgun-bitkin. Sadece sağa-sola bakınıyor.

Kurtuluş arıyor.

Kurtuluş nerede-kimde?

Diğer yanda

Sıra sıra lokantalar-restoranlar, kebapçılar-ciğerciler.

Ciğercilerde-kebapçılarda Türkler-Kürtler-Araplar-Ruslar-Avrupalılar velhasıl bilumum insanlar!

Hababam -de babam yiyorlar.

İyi ki var ciğerciler-kebapçılar.

İştahlara bakılırsa duvar dibine kümelenmiş-kümeleri de yer bunlar.

Şimdilik duvar dibinde Suriye’nin dip taraflarından baba-ana-çocuklar var .

Esed-Esad- Ahmet-Mehmet-Şiwan-Agop-Corch- Şirinyan

İnsan mısınız siz ulan!

Böyle bir dünya düzenine her kimse payanda olan.

Kahrolsun!

Bu dünyada bir çocuk açken yatağında rahat uyuyan.