HAVA BUZ KESMİŞ, SOKAKLAR SAKİN, EVİM BOMBOŞ

Kayda değer ne varsa hepsini yaşamak istiyorum,

Bu gece,

Ya gel tut kolumdan götür beni,
Ya da gözlerime bak ve düşün;

Çok uzakta parlak bir yıldız var denizin üzerinde…
Işıltısını denizde görmek imkânsız ama ben o ışıltıyı gözlerinde görüyorum…

“Hava buz kesmiş, sokaklar sakin, evim bomboş,
Ama mutluluğu buldum: sensin” diyor.

Özlediklerini söylemekten çekinme,

Sevmek seni ürkütmesin,

Gözlerine bakmak seni korkutmasın.

Tıpkı telefonun tuşlarına basıp aradığın gibi,

Ağlamaktan çekinmeyip hüngür hüngür ağladığın gibi,
Yalnız kalıp düşün, sev, söyle; ama yalnızken söyle,

Gökyüzündeki “ay” gibi…

SENİ ANDIM BU GECE

Bilmiyordum; uzakta bir bekleyen varmış.
Bekleyeceğim, ölünceye dek seni unutmayacağım.
Bir sevda çekerdi kalbim, sessiz tek başına 
Seni andım bu gece kulakların çınlasın…

Öyle büyüt ki beni içinde, o kadar olur işte
İçinde kimse kalmasın.
Bendeki bu duygu bencillik değil.
Sadece benim olmalısın…

Seni görünce yüreğim öyle hopluyor ki yerinden.
İşte bu diyorum içimden ve susuyorum.
Vicdanımın sesini dinliyorum; ben ve yalnızlık.
Seni andım bu gece kulakların çınlasın…

GÖZYAŞLARIM ÜZERİME MÜHÜRLÜ MÜ? 

Gözyaşlarım; 
En mutlu anımda akmak ister. 
Fırat nehrinin suları gibi coşkun, 
Suyu olmayan dere gibi suskun, 

Sevgim; 
Adını koydum, sensizliğin uçurumunun ardına 
Sonsuzluğumun adını sevgiyle besledim. 
Artık acı vermesin bana 

Ölmeliyim… 

Kimse yok, seven ve sevilenden başka, 
Yalnızım, kimim var? 
Ben, sevaplarım ve günahlarımdan başka, 

Ve yine gözyaşlarım 
Onlarsız bir günün geçmez oldu mu? 
Hayatın sonu zannedersin… 
Alıştığın, vazgeçemediğin, yalnızlığın değil mi? 
Etraftakiler görmüyor mu beni kör mü? 

Yaratan Allah’ım; 
Gözyaşlarım üzerime mühürlü mü?