Canan Yücel:ÖZLENEN ŞEHİR!
ÖZLENEN ŞEHİR!
Seyahat klasiklerinden biridir gece yolculukları…
Bilet alınır, çanta hazırlanır. Mutlaka bir başucu kitabı konur. Unutulmayacak listesinde müzik çalar da yerini alır. Sonra yol azığı tabi…
Otogara gelinir, kalkış saati beklenir.
Saat iki.
Yer İzmir otogarı.
Otobüs hareket edeli henüz bir iki dakika geçmişken heyecandan kalp atışlarımı durduramaz olmuştum. İzmir, Uşak, Afyon, Ankara…
Ankara.
Gece yarısı Ankara’dan geçiyoruz. Kent uzaktan bakıldığında gökyüzüne ışık dağıtan güneş gibi görünüyor. İçine girdikçe kayboluyor insan.
Yolar uzuyor.
Yollar bitmek bilmiyor.
Yollar kıvrıla kıvrıla ilerliyor. İki dağın arasından. Dağları görüyorum. Anlıyorum ki artık Samsun’a kadar gelmiştik. İşte bitti diyorum. Memleketime geldim sonunda.
Saat yedi.
Yer Ordu’nun Fatsa ilçesi.
Başımı yastıktan kaldırıp, yanağımı cama yapıştırıyorum. Hasret kaldığım denizimin maviliklerini selamlıyorum. Dağlarımın yeşilliklerine göz kırpıyorum. Toprağımın kızıllığıyla hasret gideriyorum. Bu kenti seviyor ve çok özlüyorum.
Otobüsüm limanı döndüğünde elim ayağıma dolaşıyor, inmek için can atıyorum. İniyorum. Kokluyorum. Mis gibi kokuyor bu şehir. Tüm güzellikleri bir arada bulundurduğu gibi tüm kokuları da bünyesine katmış. Aramızda kalsın ama ben bu kokunun tadını başka hiçbir yerde hissetmedim. Hissetmem de mümkün değil sanırım.
Dedim ya size limanı dönünce elim ayağıma dolaşıyor diye; geçenlerde Nevzat ağabeyimle konuşurken hemen hemen o da benimle aynı fikre katıldığını söyledi. Bizimki Ordu aşkı!
Gözünü sevdiğimin memleketi!
Yeşili bol, denizi mavi, toprağı kızıl yarim.
Ben geldim!
Canan Yücel