Çoban arayanlar: Hep güdülmek isterler. Kafalarında hep bir çekiç gerekir. Azıcık şımardı mı, birileri susturmalıdır onları. Kim olduğu önemli değildir o çobanın. Başlarında dursun, kavalını yanık yanık çalsın, otlanacakları meranın sınırlarını çizsin, av
1.İktidar olmak için yaşayanlar: Bu tipler hep kirli gelmiştir bana. Bencildirler ama hep söze bencil olmadıklarını vurgulayarak başlarlar. Kemiksizdirler.Bulundukları kabın şeklini hemen alırlar.İnançlı görünürler ama işin aslı öyle değildir. İnançlarını çıkarlarına göre şekillendirirler.Kabuk değiştirmiş inançlarının adı hep aynıdır. Buna 'tavizsiz duruş' derler. Aslında bir meslekleri yoktur. Ne iş yaptıkları önemli değildir. Sadece o işin hangi kademesinde olduklarıyla ilgilenirler.Reddetmek yoktur onların dünyasında.Kaybetmekten çok korkarlar. Susmaları gerektiğinde susarlar. Güç ellerine geçince vicdansızdırlar. Avlarını parçalarken bile mağdur olduklarını savunurlar. Öfkelerini kontrol ederler. Hep hesaplı hareket ederler. Selamın bile bir matematiği vardır onların dünyasında. Kendilerini tehdit eden güce herkesten daha saygılı davranırlar. Onlara daha fazla değer verirler. En yakınına sokulabilmek için son derece dostça davranırlar. Bunu öyle bir samimiyetle yaparlar ki; bu dostluğa kendileri bile inanır. Onları parçalarken bile bu işi dostça yaparlar. Dostlarını iyilik yaparak öldürürler.Yardımsever görünürler. Ama yardımlarının bile bir hesabı vardır.İstemeden kimseye yardım etmezler.Çünkü istemek borçlanmaktır onların kitabında.
2.İdealleri için yaşayanlar: Onlar da son derece bencildir. Ama bu durumu düşünmezler bile. Yaşamak için en önemli motivasyonları meslekleridir. Hakkını vererek, dolu dolu yaparlar işlerini. Kimseye eyvallah etmezler. Reddetmek onlar için hep ikinci bir şıktır.Çekip gitmeye bayılırlar.İsyankardırlar.Taviz vermezler. Makama değil işlerine, mesleklerine zamkla yapışmış gibidirler. İşsiz kalmaktan zerrece korkmazlar ama mesleksiz kalmak onlar için cehennemindir.Başkaları tarafından Övülmeyi severler. Kavgacıdırlar.Serttirler.Meydan okumaya bayılırlar. Doğru bildiklerini her şartta gümbür gümbür söylemekten zevk alırlar. Selamı hesapsız verirler. Muhtaç birine yardım için çağrı beklemezler. Meslekleri dışında bir inançları yoktur.Ve inançlarını asla duruma göre şekillendirmezler. Sınırları öyle sert çizilmiştir ki; aşmaya kalkanlar katır tepmişe döner.Acı çekmeye meyillidirler. Arasbeski sevmezler ama acıdan beslenirler. Avlanmak yoktur kitaplarında. Bu nedenle iktidar için yaşayanlara hep av olurlar.İktidar için yaşayanlar zafer kazandık diye düşünse de asıl zafer onlarındır. Mesleklerini hoyratça, iktidar hırsına kurban edenler karşısında parçalanmak pahasına kaya gibi durabilmek en büyük zaferdir onlar için.
3. Çoban arayanlar: Hep güdülmek isterler. Kafalarında hep bir çekiç gerekir. Azıcık şımardı mı, birileri susturmalıdır onları. Kim olduğu önemli değildir o çobanın. Başlarında dursun, kavalını yanık yanık çalsın, otlanacakları meranın sınırlarını çizsin, avucunda birkaç mısır tanesi olsun ve iyi bir şey yaptıklarında avucundan yedirsin onlara yeter.