GENÇ SPORCUMUZA
Mustafa Köksal
Yaşamın kıyamet gibi dehşetli yaşama uyum sağlama hareketi içinde, gençlerimizi koruma altında , onları hedeflerindeki o yerde sağlam tutabilmek için samimi bir mücadele verilmesi lazım.
Yalnızca kulübün çabası ile olmaz, aile ve eğitiminde bu yolda ona destek olması lazım.
Bunun için bu gençlerin hedefindeki yolda yanında olacakların ; adil olan bir baba, teknik ekip, özverili öğretmenin öncelikle olması lazım. Gençler işini hakikaten çok sevecek, yürekten , çalışarak. Herkese ve kendine olan sorumluluğunun da farkında olarak. Onları çalıştıranın himayesinde olan gençlere çalıştıranın da adil olması asla onun hakkını bir başkasına bir başkası istedi diye vermemeli.
Onlarda yani gençlerimizde öncelikle sağlam irade olmalı. Her türlü zorluğa direnen sabrı. Düşünen bu yolda ona destek olanlara vereceğinin mutluluğunu yaşayarak çalışmasına daha çok sarılmak. Bende diyorum ya ”gençliğim geri gelse , neleri vermezdim” .Evim dediği kulübüne olan sadakati, oraya bağlılığı, nerde olduğunu iyi bilmesi. Formasının manevi değerindeki akıttığı terin parasal karşılığının olmadığını anlaması.
Allah için işini çok sevecek. Onu en dorukta hatasız yapacak ki istesin hakkını o zaman, zaten alır. İçkiden, kumardan, ahlak dışı işlerden uzak durabilecek güçte olmalı. Yarın geriye dönüp te ne yaptım ya, demeden yapacaklarını hayal ederek koşmalı.
Düşene, fakire, garibe el tutan olmalı. Yarın bir yere geldiğinde geriye bakıp ta o günlere şükredecek olgunlukta olmalı. Spora başladığı, çalıştığı, her anı, hocalarını anlatırken, bulunduğu konuma şükredecek kadar samimi öz yaşlarını akıtabilmeli, şükredebilmeli.
Yani uzun bir yolda olduğunu genç kardeşlerim iyi bilmeli. Kolay olmadığına inançları tam olmalı. Herkesin sporcuyum diye dolaştığı bu meydanda o gerçek sporcu olmak için her birimdeki hocasından doğru bilgiyi almalı.
Değil mi?