OSMAN FAZLA KARDEŞİMİZ

OSMAN FAZLA KARDEŞİMİZ

Hayat böyle bir şey. İki gün önce merhaba deyip, kucaklaştığın dostunun bir anda ölüm haberini alabiliyor ve nasıl olur diyebiliyorsun. Osman benim İmam Hatipten talebem, iyi bir sporcum, gönül dostum, fikirdaşım, arkadaşımdı.

Geçenlerde, hanımının çalıştığı kitapcı da karşılaştık, oglunun sporcu olmasını istiyordu. Kitapcı arkadaşımız da. Bende onların yanından Yalçın hocayı aradım, çocukları alması için. Sonra uzu uzun sohbet ettik. Bilmiyordum kalbinden bir sorunu olduğunu. O yaşta kalp sorunuda neyin nesi ki?

Osman hayatın çilesini, güçlü dostlarına rağmen çekti. Çok daha iyi yerlerde olabilirdi. Bunu sağlayacak vekil arkadaşımızda vardı. Yapamadılar, istediğimiz gibi olmadı. O hak ettii rahat bir işi ve hayatı alamadı. Şimdi yok. Gitti. Hayat bu kadar kısa.

Bizim gibi gönül bahçesinde ülkü pınarını akıtmış insanların, dünya birlikteliğide menfeat içinde olunca, yapmacık ve gayturuk gubbak yapılınca bu insanı üzüyor. Elimizde imkan varken dostlarımıza asla sahip çıkamadık. Ne İktidar olduğumuz da nede Soya da olduğumuz anda..

Benim canım kardeşim Antalyada firmanın verdiği imkan içinde, ailesi ile tatil yaparken, üzücü bir olayı yaşıyor ve biz onu kaybediyoruz.Benim canımı acıtan, çocukları ve eşi ile helallaşması, riskli olduğu içinde doktorun ameliyat edememesi, çok önemli bir damar olduğundan kaybedildi dendi.

Neticede, yürek dostumuzu, gönüldaşımızı, çile çekmiş bir kardeşimizi kaybettik. O bizim canımızdı. Dosttu. Yürekten arkadaştı. Ama, onun sevdikleri ona gereken yeri sağlamakta samimi davranmadılar. Bu beni gerçekten çok üzdü.

O iyi bir baba, eş, dost ve adam gibi adamdı.

Allah rahmet etsin. Biliyorumki, sen cennettesin..