Solun birliğinden şişenlere
Aydemir Güler
“Tabii sol haklı, çok doğru şeyler söylüyorsunuz. Komünizm… ah keşke olabilse! Ama böyle bin parça… Şu birliği bir sağlayabilseydiniz…”
Birleşebilsek o da destek olacak. Kesin!
Türkiye’de sağın hep iktidar olmasının sağda birliğin kurulmasından kaynaklandığını düşünen var mı? Ne saçma! Demokrat Parti sağcı CHP’yi bölmüştü iktidar yolunda. Meclisteki sağ partilerin sayısı ne zaman sol partilerden daha az oldu? ANAP basbayağı 12 Eylülcüydü ve 12 Eylülcüleri böldü. Demirel’i sağı bölmekle eleştiren oldu mu? Bizde her zaman birden fazla şeriatçı, birden fazla ırkçı, birden fazla liberal odak olmuştur. AKP Milli Görüşün bölücüsü değil midir?
Sağcılara fikir özgürlüğü hak. Solculara yasak. Konu ciddi olmasa işi böylece şakaya vuracağım…
Birlik efsanesi çöpe! Aslolan “sınıfın birliği”dir. DP-AP, ANAP, AKP… bunlar sağın birliğini değil burjuvazinin birliğini sağladıkları için kendi rezil dünyalarını ihya etttiler. Yoksa bölünmüş solu ikide bir çıkarcılıkla, benmerkezcilikle suçlayanlar adı geçen “başarılı” burjuva partilerinin dünya iyisi kişiler tarafından yönetildiğini falan iddia etmek zorunda kalabilirler. Solcular zemzemle yıkanmış değildir ama benmerkezcilik ve kariyerizm basbayağı sağdır!
Bizim için değerli birlik sınıfın birliğidir. Hatta bizimki diğer bütün sınıfların birlik sorunundan daha önemlidir. İşçiler yalnızca birleştiklerinde sınıf olurlar çünkü. Kendisinin siyaset alanında ayırdına varamayan emekçi bu vahşi ormanda tutunamaz. Ellerinde emekçi kimliğini tutamayanlar insan yerine de konmazlar. Halk, içinden en yüce gelecek hülyasının taşıyıcılarının çıktığı saygın ve verimli bir kaynak olmak ile, en aşağılık ilişkilerin, akla hayale sığmaz bir aşağılanmanın arasında hızla gidip gelebilen bir kategoridir. Boşuna değil, popüler sözcüğünün bütün dillerde hem olumlu hem olumsuz anlam taşıması. Yoksa entelektüelin, halka bir gün küfredip ertesi sabah onu yücelten bir tuhaf yaratık olarak kişilik bölünmesinden muzdarip olduğunu varsaymamız gerekirdi…
İşçi sınıfı birlikse, halkı ve insanı aklar. Bunun solun birliğiyle uzak yakın bir alakası yoktur. Burada birlik örgütlülüktür.
Yoksa, birlik denen şey bir projeye dönüşür. Birlik projesi denen zırvalık her zaman solu vasata çeken, ne yaptığını bilemez, gösteremez hale getiren, başkalarıyla karıştırılmasına neden olan, misyonsuz bırakan yolun adı oldu.
Biraz sol tarih hatırlatmasına mı ihtiyaç var? Bugün itibarını koruyan 10 Eylül 1920 aslında birlikten çok daha fazla, solda bir tarafın anti-emperyalist platforma aktif olarak katılmak üzere kendisini parti olarak ilan etmesidir. Öncü işçilerin ve marksist aydınların yan yana geldiği TİP solun “ilerici burjuvazi” merakını bir kenara bırakıp düzenle boy ölçüşmeye kalkışmasıdır. TİP liderliğinde solun birliğini isteyen kimse yoktur…
Öte yandan TBKP ve ÖDP ise birer vasat çıkışıdır. Vülger anlamında popüler oldular. En hafif deyimle solun kendi kendisini belirsizleştirmesi, dolayısıyla misyonsuzlaştırmasına hizmet ettiler. Nabi Yağcı’nın ve Ufuk Uras’ın birer AKP övgücüsü olmaları rastlantı mıdır?
Solda birlik lazımmış. Sol da çok bölünmüş… Ben şiştim ve bu boş laflara kulaklarımı tıkıyorum. Solun sorunu işçi sınıfının birliğidir. Ne idüğü anlaşılmayan bir kalabalık değil. Ne yaptığını bilen ve bildiğini gösteren bir taraf! Yani parti.
Ama dahası var; bilmem farkında mısınız? Artık ve en azından seçim vakti geldiğinde, adı sanı duyulan ve bölünmüşlüğe kanıt oluşturduğu düşünülen sol partilerin büyük çoğunluğu HDP’de, bir kısmı da CHP’de birlik sağlamayı başarıyor. Ne işçi sınıfı, ne emperyalizme karşı mücadele, ne dürüstlük, ne sosyalizm hedefi… Alın size birlik!
Sosyalizmi bir program olmaktan çıkartıp başkalarının eklentisi haline getirenlerin mümkün olduğunca birleşmelerini canı gönülden destekliyorum. Sadelikte yarar vardır. Kendilerine başarılar dilemiyor, işimize bakıyoruz.
http://haber.sol.org.tr/yazarlar/aydemir-guler/solun-birliginden-sisenlere-130653