ÖYLE ZAVALLILAR VAR Kİ

 

         

Bir insan için yalanı allayıp pullayıp konuşan, kuş kadar yürekleri ile şereflerini pantolon içine koymuş dedikodu yapan, bunları dinleyenlerinde inanıp bu konuyu sağda solda  konuşmasına üzülüyorum. Bu kadar ucuz üşünce içinde olan o kadar adamlığından bi haber insan var ki, bunların hangisine kement vursan kafasını kırsan bitmez ki.

 

        Adam o kadar lanet ki o kadar kişiliğini satmış ki, oturuyor köşenin birinde yanında olmayan biri için orda konuşuyor, yüzüne konuşsa derim ki, olsun yalanda konuşsa gizli saklı demiyor ya  herif olmasa da birazcık   herif. Ama yok, adamın kişiliği şerefi o kadar silinmiş ki, o kadar kafası beyni sarhoş ki, dedikodu ona insan olma yolunu açtığını sanıyor. Bir kere erkek olmayı iki bacağı arasındaki ona lazım olmayan şeyden aldığını sanıyor.

 

Kişiliksiz, utanılacak insanlar..

 

Ucuz şahsiyetler.

 

Sonra bazıları da saygınlıklarını bu tescilli insanlarla oturup yitiriyorlar. Bilmeden konuşup yorum yapıp onlarla aynı oyunun içinde oluyorlar. Onların yürekleri olsa gider o hakkında konuştukları insana konuşma yürekliliğinde olurlar. Zavallı, hepsi kuş kadar beyinleri ile ucuz insanlar.

 

Bende bu tip insanlara hastayım, sevmem. Olmayan işleri anlatmak yanlış. Yanlış olur, hata olur , kavga olur ama bunu şerefinden bi haber başka yöne çekersen, işte o insanın gazabı üzerinizde olur. Hele bunu Ordu spor gibi bir camia için konuşursan , birde bana, ona, diğerleri için konuşursan senin şerefini ayağımın altında ezerim.

 

Seni uçkurunu çeker, içindeki o bir şeye yaramaya uzvunu keserim.

 

Ağzını bir daha açmayacağın şekilde yazılarımla bin kez dikerim.

 

Bunu konuşanlara bakıyorum; Bu içinde yüz binlerce kötülük taşıyan insan onu doğuran ananın babanın evladımı diyorum. Bunlarla yakından uzaktan bazen arkadaş mı oldum diyorum, üzüntümden  her gün yıkanıyorum yine de kirleri çıkmıyor. Boşuna yazıyorum. Onları adam yerine koyup yazıyorum. Aslında kalemime yazık onu da kirlettim ona üzülüyorum…

 

Birileri de bu köşe başı dedikoducularının  konuşmalarını yorum diye benim yazılarımın altına yazıyor. Onları birde insan sanıpta dinliyorlar, bir bakın yüzlerine simsiyah olmuş dedikodudan be kardeşim. Onları bu yeryüzünde Allah unutmuşken sen niye dinlersin ki.

 

Onların içindeki şeytanı da kişiliksiz yüreklerini de bilirim. Takmam. Bunlar yüz karası zavallılar. Onların yüzlerine tükürsen hakaret etsen amin derler, gurursuz insanlar, yüreksiz zavallılar bunlar..

 

Bunları yazmak adına yazmıyorum, bu tipler var, herkes bilsin diye yazıyorum, bir gazeteci üstadın yazdığı “ jöleli adam “ varya, işte o bunların yanında on kere adam, orduda her köşede bunlar gibi bulamazsın.

 

Bunlar damızlık . Üç beş isim, otururlar tek yaptıkları dedikodu ve pislik. Aklın almadığı kadar  zavallılara acımak bile insanı bozar.

 

Var, ordalar, her günde kusuyorlar…