Yerimize az kaldı..
İster 25, ister 50, isterse 1 yıl olsun Süper Lig hasretimiz.
Sonuçta “Yerimiz” ve kapasitemiz orası olduğu için bu kategori bize hiç yakışmıyor.
“Yerimizde” olabilmek için Bank Asya’ya uzun zaman sonra ilk kez 2005-2006 sezonunda çıkmış ve ligi 6. bitirerek play-off oynamaya hak kazanmış ama ilk maçta Altay’a 1-0 mağlup olarak “Yerimize” kavuşma hayallerini bir sonraki yıla bırakmıştık.
Sonraki iki sezon gelen 8.’likler bizleri mutlu etmemiş yepyeni umutlarla sonraki sezona başlamıştık.
2008-2009 sezonunu da hedefsiz biçimde 10. sırada tamamlamıştık. Oysa ki şampiyonluğa oynayabildiğimiz bir sezon olsa bu işi götürecektik, biliyorduk.
Yeni sezon 2009-2010 sezonu da yine 8.’likle tamamlanınca Ordu şehrinde iddialı bir takım arzusu Boztepe’nin doruklarına ulaşmıştı.
2010-2011 sezonu 5 yıldır hiç olmayan bir enerjiyle başlamış. Ordu’nun bütün dinamikleri harekete geçirilmiş ve medya ayağı da iyi kullanılarak “Yerimize” dönme adına önemli adımlar atılmıştı.
Nitekim şuan da yıllardır hiç olmadığımız kadar yakınız “Yerimize.“
Evet çok üzüldük Mersin yenilgisine.
Evimizde yine çok önemli bir maç kaybettik.
Liderliği kaybettik, üçüncülüğe düştük.
Ama..
Bu şehir ne zamandır buna bile hasretti. Bu kadar istikrarsız bir ligde hala ipler elimizde inanıyorum. Şimdi Uğur hocayı ve futbolcuları yerme zamanı değil. Şimdi aynı şekilde bize yakışan desteği devam ettirme zamanı.
Bu şartlar altında, bu kadar destekle Süper Lig gelmezse o zaman hesap sorarız herkese.
Yenilginin verdiği uykusuzlukların tepkisini o zaman veririz.
Ama dediğim gibi bir yenilgiyle yeri değil. Bizi buraya getirenlerle hep beraber “Yerimize” döneceğiz.
Çünkü bu yıl olduğu kadar hiçbir zaman vizyonumuz bu kadar geniş olmamıştı. Amaç-sonuç verimliliğimiz bu kadar yüksek olmamıştı.
Yeter ki inanmaya devam edelim ve bize ihtiyaçları olduğu her dönemde takımımıza destek verelim.
Hoşçakalın...