İnsanların egoları tavan yapmış durumda…
Birine dokun burun Kaf Dağına çıkıyor. Ha bir şey sormaya bile çekinir hale geldim ki; eyvahlar olsun. Bu gençlik nereye gidiyor diye soruyorlardı hep. İşte gitti yol belli!
-Yüksek yüksek tepelere şato kuracaklar. (Dikkat ev değil!)
İtiraf etmeliyim ki bencilliğin güzel yanları var. Kendine güven aşılıyor. Cesur oluyorsun fakat dozunda olması lazım. Bir ayar çekmeli egomuzun dozajına…
Reklam ile hırsızlığı algılayamayan insanlar yetiştiren bir toplumuz. Bu ayrımın farkına varamadıkları gibi bir de üste çabaları yok mu? Delirtirler insanı…
Dün facebook sayfamda bir ileti paylaşmıştım. Tam da bu duruma göre:
“Her önüne gelen eline fotoğraf makinesini alan fotoğrafçı, kalem kâğıt alan yazar, cin ali çizen ressam, kaval çalan çoban olacak değil ya!”
1.)Sen benim fotoğrafımı alamazsın,
2.)Benim sözlerimle reklam yapma!
Evet, eminim ki bu iki cümleyi birçoğumuz çok sık duyuyor ya da okuyoruz. Daha dünkü çocuklar bugün fiyaka satıyorlar. Olacak iş mi bu? En basitinden bir iki örnek daha!
Can Yücel, Cemal Süreyya, Attila İlhan, Cemal Safi… Olmadı en yakınımızda yaşayan yazarımız Nil Sefa Öneş. Sözler dillere pelesenk olur. Bu saydığım kişiler ses çıkarıyorlar mı? Ya da bu benim sözüm nasıl sen oraya buraya yazarsın diyebiliyorlar mı?
Ben duymadım Salvador Dali’nin resimlerimi kullanmayın dediğini.
Ha dertleri ne çözebilmiş de değilim. Mütevazılık kavramını da yok ettik elbirliği ile…
-Maşallah canım Allah nazarlardan saklasın. Çok yeteneklisin.
-Eh kahretsin öyleyimdir.
Evet, bu gençlik hiç iyi yerlere gidemiyor maalesef. Önce egolardan kurtulmak gerek. Sonrası gelecektir eminim.
Sonsöz: Zaten Kaf Dağı diye bir şey de yok. 2556336565959666526526551955541596 bin kere söyledim abartmayı bırakın diye.
Bencilliğin zararı yine kendinize…
Canan Yücel