Bütün Ordu halkı televizyonları başında Trabzon maçına kilitlendi. Amatör kulüpler dahi idmanlarını bu maçın dışına ayarladı. Her maç önemli idi ama Trabzon maçı Ordulu için çok farklı ve gurur maçı idi.
Orduspor maça iyi başladı. Farklı ve hırslı bir yapı içinde idi. Golleri ararken maçın ortalarında öyle gol yedi ki bunu amatör oyuncuya bile yakıştıramayız. Peşinden de kulübün, bizim kaptanımız dediği ve koluna pazubant taktığı oyuncunun yaptığı çocukça penaltı ile, oyun ve orduspor takımı adeta bir turnuva takımı havasına döndü.
Ekran başında maçı izleyen ve Yalçının Burak a yedirdiği golü görünce, bu ligde oynayacak oyuncuların, her şeyden önce ligi kaldıracak ve hangi formayı giydiğinin farkında olacak insanların olması gerektiğini de gördü. Oyuncu iyi niyetli olabilirde bu takım için asla yeterli değilse olmaz.
İkinci devre bu kulübün yollayıp teşekkür etmesi gereken burada o kadar oyuncu var ki, yönetimin duyduğu o hırsı ve aşkı bu güne kadar duyamadılar bir Culıo bir Gosso bir bir Hakan asla olamadılar. Başkan ben bu takımla ilk beş istiyorum diyor, onlar bunu yalanlarcasına Trabzon maçında gollerden sonra mahalle takımı gibi sahada amaçsız geziyor.
Hangi formayı Trabzon maçında ki Trabzon bu günlerde yere düşmüşken elini tutup kalemize gol attırıp kaldırıyoruz. Beni de Orduluyu da üzen bu. Yenilirsin de böyle değil…
Asla bu şekilde değil.