Babası öldü.
Yetim büyüdü.
Kardeşleri öldü
Üvey evlat oldu.
Tutuklandı.
Hapse atıldı.
Sürüldü.
İşsiz kaldı.
Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne;
'Harcamalarım
fazla değil, zira gelirim hep az.'
Hastalandı, böbreklerinden. ..
Vuruldu, göğsünden.
Mesleğinden atıldı.
İdama çarptırıldı.
Kardeşleri öldü.
Çocuğu olmadı.
Boşandı.
Karaciğeri iflas etti.
Evet...
Bu kim biliyor musunuz;
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
Evladı olmayan bir yetimin, duygularını anlatın... O ki dünyanın aslında en yalnız insanıydı.
Anlatın o yetimin, evlatlarımıza bıraktığı hediyenin kıymetini anlasın evlatlarımız.
Cumhuriyet, çocuklara anlatıldığı gibi, folklorik bir müsamere coşkusundan
ibaret değil çünkü...
Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse gelmiş...
.Bu gün onun için gözyaşı dökmek yerine yaptıklarını anlayın, yapmak istedikleri ve istediklerini yapın. Mustafa Kemal sevgisi gözyaşıyla sınırlanamaz. Bunu anlayın onu anlayın. Sadece Türkiye Cumhuriyeti için çalışan ve servetini sadece halka bırakmak için, çocuk sahibi olmak istemeyen bu adamın devletine ve halkına nasıl âşık olduğunu anlatın, anlayın. Ölmeden önce, gözyaşlarını ulusunu bırakıp gideceği için nasıl akıttığını anlatın. Yalnız bir adamı anlatın. Devleti ve ulusundan başka ailesi olmayan bir adamı anlatın. Mustafa Kemal’i anlatın. Selanik’ten kovuluşunu anlatın, Sen Türk oğlusun diye sevdiği kızın babası tarafından yerden yere vuruluşunu, vatan haini diye memleketten sürgün edilişini,kardeşilerinin kurtlara yem oluşunu ve çektiği yürek sancısını,minicik yaşlar da baba olmayı öğrenmesini asaletini,yalnızlığını, adaletini , cebinde peş kuruş parası yokken yaşadığı günleri anlattın. Bir yetimin duygularını anlatın.
Direnen, teslim olmayan ruhu anlatın ..
Korkmasınlar engellerden.
Korkmasınlar yalnız kalmaktan.
Korkmasınlar işsizlikten...
Korkmasınlar parasızlıktan.
Korkmasınlar alçaklardan.
Korkmasınlar doğrulardan.
Yürek dediğin...
Sadece organ değil
Bunu anlayın !!!