Açılış maçı vardı.2000 yılınının ekim ayı...
Şırnak il stadı...
Çimlendirilmiş,şehrin tam ortasında...
Terör,işsizlik,hizbullah operasyonları...
Şehirde heyecan dorukta...
O yıl Şırnakspor amatör ligde olduğu için 3. Ligdeki ilçesinin takımı Cizrespor,Diyarbakır ın 3. ligdeki adını hatırlayamağım bir takımla maç yapacak...
İlin önde gelenleri,bölgenin en önemli komutanları maçta...
İlde hiçbir sosyal faaliyet yok...
Gündem hep terör...
insanların çoğunun ruh hali bozuk...
Şırnak a stad yapılması herkesi mutlu etmişti sanki...
İnsanlar terörden nefret etmiş,şehirde rahat rahat dolaşamıyorsun.Helede orada asker yada polis isen...
Maç başladığında ortalık bayram yerine dönmüştü.Stad tıklım tıklımdı...
Ben ise stadın içinde jandarma olarak görev almıştım.Askerliğim sebebiyle orada bulunuyordum...
O ruh halini inanın kelimelerle anlatamam...
Yıllarca amatör olarak futbol oynadım ama o andaki yaşadığım heyecanı hiçbir zaman yaşamadım.İsterdim tabiki o maçta futbolcu olarak görav almayı ama kısmet değilmiş...
Hiçbir olay olmadan maç tamamlandı.Cizrespor maçı kazanmıştı...
Maç bitip dışarıya çıktığımda gördüklerim karşısında şok olmuştum.Her taraf askeri araçlarla dolmuştu.Hatta dışarıda tank bile vardı.Şok olmuştum adeta...
Güzel ülkemizde kardeşçe yaşayamazmıyız?Bu kin bu nefret nereden çıktı?
Düşünüyorum şimdi;o günlerden bu günlere geldiğimizde ne değişti diye?
Yine terör var hemde o günlerden daha beter...
Bitsin bu oyun.Bu oyun başkaların oyunu...
Canlı bombaların üzerinden çıkan dolarlardan,yıllarca dağlarda kalıp hayince askerlerimize karakollarımıza saldıran bu insanların daha sonra Avrupa ülkelerinde rahatça yaşamasından ders almalıyız...