Sağ ya da sol, her kim bu topraklarda bu kavramlarla gerdeğe girerse biline ki doğacak olan onun değildir.

Çünkü, ne sağ ne sol. bizim değil elindir.

Cemil Meriç, ‘‘Bu Ülke’’ adlı eserinde bu kavramlarla ilgili olarak ‘‘ (Sağ) Mukaddeslerin rengine bürünen bir bukalemun kelime; semavi kitapların şeytanı...

Sol, Latince de meşum (uğursuz), eski Almancada eğri demek. …

Cehenneme inen merdiven hep sola bükülür. Sağ kibar ve imtiyazlı. Rabbin kulları sağında oturacaklar diyor Tevrat.

Solla-sağ bu kafilenin (bizim olmayanların) en tehlikelileri.

Çılgın sevilerin ve şuursuz kinlerin emzirdiği iki ifrit. Toplum yapımızla her hangi bir ilgisi olmayan iki yabancı.

Hıristiyan Avrupa’nın bu habis kelimelerinden bize ne? ’’

Böyle diyor bizim olan Cemil Meriç.

Hani derler ya! sol elle taharetlenilir aman o elini kullanma.

Solaklarda sağ eliyle taharetleniyor ne olacak şimdi?

Güney Afrika'daki Bantu Kabilesi gibi uğursuz olarak görülen sol eli kızgın kuma mı gömeceksiniz? Ya da Zulu Kabilesi gibi çocukların sol ellerini kullanmalarını mı yasaklayacaksınız veya bir zamanlar Japonların yaptığı gibi sol elini kullanan kadınları boşayacak mısınız?

Velhasıl ben sol elimi İncil’e basıp sağ elimi havaya kaldırmak istemiyorum.

Tek derdim bizim olanları iki elimle tutup havaya kaldırmak.

Ve de hiç kimsenin ne sağ-ne de sol kolu olmamak.

Çünkü Bilge Kağan, Alparslan, Osman Gazi, Hacı Bektaş Veli, Pir Sultan, Yesevi, Mevlana, Yunus, Fatih, Mustafa Kemal Atatürk ne sağcı ne de solcuydu.

Aslımı seviyorum.

Benim olan sağ elimi ve sol elimi de …