ADINI TİNERCİ KOYDUM

Ve sonunda insanların birbirleriyle olan savaşı son gaz ilerlerken, imdat çağrısında bulunan sessiz sedasız çocuklar türemekteydi bu tehlikeli ve amansız kuytu köşelerde…

Adına “tinerci” denilmeyi hak eden pırıl pırıl, tinerden henüz otlanmamış ama bu damgayı yiyen bir nesil…

Diye başlayan bir makale girişiminde bulundum. Hepimize hayırlısı!

Evet, ne yazık ki bu damgayı yedik hem de en acılısından. Hem de bir başbakana yakışmayacak bir üslupla… Hak vere ki dikkate almadım.

Valla ne yalan söyleyeyim ben düşüncemden vazgeçmeyeceğim için, vazgeçirmeyeceğim için boş laf gibi geldi bana. Din dersi almıyor değildik biz. Şu an da okul müfredatlarında da din dersi mevcut. Ve hamdolsun ki herkes dinini imanını biliyor(!). O hariç.

Bir evde büyüklerimizi kızdırdığımız zaman;

-Allah la ilahe illallah sen büyüksün daha ne edeyim ben bu çocuğu şimdi!

Diye söylenen cümleleri hepimiz duymuşuzdur. Ve bu duyumsamanın ardından ne bileyim ki dinden haberimiz olmasın da tinerci olalım. Duaların yazılışını bilmesek de okuyoruz hepimiz. Bir mezar başında “Fatiha”ya dönüyor dilimiz besmele ilaveli…

Özel dini gecelerimizi büyüklerin hatırlatmasına kalmadan gece yarısını geçtikten sonra mesajlar yağdırıyor bu tinerci gençliğimiz. Cumamız mübarek olsun yazıları her Cuma günü sabah seherinden itibaren facebook vb. sosyal paylaşım sitelerinde paylaşılıyor.

Dedeler babaanneler mi öğütledi bu tinerci gençleri…

Herkes işine baksın bence.

Hatta bir zahmet eğitim öğretimle uğraşacağınız yerde anayasayı yapın! E bizde öğrenelim artık yasalarımızı.

Belki suç işlemeye kalkarız da bilelim kaç yıl yatacağımızı. Türk bayrağına sarılırız belki, olmadı yasa dışı 19 Mayıs kutlamaları yaparız. O da mı olmadı? Kitap yazarız. Yasak kelimeler kullanırız. Suç mu az?