Umutların yukarıya çıkışı öylesine yavaş oluyor ki bir doğru ve güzel eylemin arkasından kötü veya başarısız bir eylem yapıldığında adeta açıkta kalmış bebek gibi büzüşüp kalıyorum. Çocukluğumda yakmayı çok beceremediğim sobanın kenarına büzüşürdüm şimdi onu da bulamıyorum ama kenar köşe bir yere büzüşüyorum.

Bu ay yapılan iki miting beni öylesine güçlü kıldı ki bu sefer benim büzüşmem söz konusu değil ben dev oldum karşımızda kiler büzüştü, büzüştü adeta yok oldular.

Her iki mitingin düzenlenmesine emek veren, katılan herkese teşekkürler.Yaşam inişli ve çıkışlı çizilen her iniş çıkışın heyecanı, bıraktığı etkiler, onları karşılama refleksimiz yaşımız ve yüreğimizin çarpmasına göre değişiyor. Uzun yıllardır ara verdiğimiz gençlik heyecanımızın, çocukluk duygularımızın yaşanması eksik kalan yılların bütünüyle değilse de bir kısmını yeniden yaşanacağını bilmek yeni yaşadığım duygu.

Yanımızda vurulup giden arkadaşlarımız, efsaneymiş gibi dinlediğimiz ancak gerçeğin tamda kendisi olan fidanlar, yiğitler, 1977 yılı Taksim Meydanı, Ankara"da küçültmek için ne yapılacağı şaşırılıp orta yerine çaydanlık oturtulan Tandoğan Mitingleri, koşturarak Ankara"dan gittiğimiz acı ancak dayanışmanın büyüklüğü yansıdığı için acıyı hafifleten Harun Karadeniz"in cenaze töreni, 6 Temmuz Dikmen Caddesi ve sıralamayla bitiremeyeceğimiz yüzlerce bir araya gelişler.

Umutlarımızın büyümesi, umutlarımızın yok oluşu.

Şimdi bütün yıllarımın kronolojisini çıkarınca tamda aşağı inişe geçmişken yeniden heyecan. Yaşımın 51.yılında yeniden birilerini korkuttuk, arı kovanına çomak soktuk.

Siyasi partiler bütün bu birlikteliği, dayanışmayı, çıkan ortak sesi duymalı ve kulak vermeli.

Uzak yollardan gelen ; Şırnak, Kastamonu, Sinop, Antalya, Denizli velhasıl her ilden gelen olduğuna inandığım katılımcıların yüreklerinin büyüklüğü bu dayanışma ve inanmışlıktandı. Benizlerinin solukluğu ise maalesef vatandaşını açlıkla terbiye etmeye, itaatkar yapmaya ve kayıtsız şartsız sadece şükür etmeye mahkum eden iktidarın marifetiydi.

Bu mitingin dönüşünde inanıyorum ki hiçbir şey olmasa da bir heyecan geri dönüş yolculuğunda herkes yaşayacak. Bu birlikteliğin devamını sağlayacak olan yeni ayrışımlara izin vermeden örgütlü yapılarımızı yeni bir heyecanla yeniden örgütlenmeden geçer.

Ben 9 Kasım tarihinde 18 yaşındaydım,

Herhalde yine öyle oldum.

BU HEYECANIMIZI VE DAYANIŞMAMIZI BOZMAYA İZİN VERMEYELİM.

TEKRAR EMEK VERENLERE TEŞEKKÜRLER.

Yüreğimizin ateşi hep olsun ancak benizlerimizin solan rengi değişsin.

(Biz diğer tarafta olmamız nedeniyle olayları göremedik şimdi televizyonda izliyorum. Birlikteliğimizden korkanları mutlu etmeyelim.)

(Bir ikinci mutluluk daha yaşadım Alevi Dedeleri derki biz maaş istemiyoruz. Hacı Betaş Postnişi Velieddin Ulusoy derki; “Devlet patron, dede memur olmaz.” Yüreğimin ateşi devamlı yanacak çok belli etmeyeceğim engel olmak isterler, bu heyecanımı yok etmek isterler izin vermeyeceğim.)

“ Pir Sultan"ım zatlarımız,

Gerçektir şöhretlerimiz

Haram yemez itlerimiz

Bu sözümde yalan var mı”der Pirim Pir Sultan
29.11.2008