KOKUŞMUŞ SOKAKLARDA GİZLENEN YAŞAM

Bir çok şeyin üzerini örtmek istiyor insan. Birçok sebeplere sonuç aramak istemiyor, göz yummak istiyor. Gözlerin gördüğü olayları görmezden gelmeye çalışıyorsan eğer; orada bir sorun vardır. Ve çözülmeyi bekliyordur.

Bekleyecektir de!

Birinin baş kaldırıp ayaklanmasını bekliyordur. Duyarlı biri çıkıp "isyan" edene kadar bu böyle devam edecektir.

Biz de öyleyiz. O duyarlı insanı bekliyoruz biz duyarlı olmamızın yerine...

Bugünlerde gözüme çarpan başlıca sorun çöp!

Kaldırımların kenarlarında yığılan fakat o konteynırın içine bir türlü giremeyen çöplerden bahsediyorum. Evet kokuşmuş sokaklarda yaşam sürdürmeye çalışıyoruz. Sorun kimsede değil. Herkeste!

Apartman dairesinin ikinci katından fırlatılan bir poşet çöple kediler bayram ediyorlar. Ediyorlar etmesine de geri kalan çöpün çöpü ne oluyor.

Pencereden bir baş beliriyor. Sağa sola bakınıyor. Kimse yok ya elindekini fırlar konteynıra doğru yeteneksiz bir isabetle... PAT! Patlayan torbadan neler dökülüyor neler.

Bu kadar düşünceliyiz işte. Bu kadar hazıra alışan bir toplumuz. Bu kadar karşıdan bekleyen, üretmeyen ama sürekli tüketmeye meğilli bireyler haline geldik.

Yazık!

Gözlerimi kapatıp geçiyorum tüm sokaklardan. Gece güneş gözlüğü takılır mı? Ben takmak istiyorum. Koku almak istemiyorum bazen.

Bazen de evden dışarı hiç çıkmak istemiyorum. Kokuşmuş sokaklarda yaşam mücadelesi veriyorum ki bu da epey zorluyor beni...

Bir çok kişinin bu konuda düşündüğünü biliyorum. Onlarda şimdi faaliyete geçmesi gereken yürekli, duyarlı insan evladını bekliyorlar... Size soruyorum şimdi;

O beklediğiniz neden siz olmuyorsunuz?


CANAN YÜCEL