Az önce uyandım ve dışarı baktım. Şöyle iki elimi camın eşiğine koyup gördüğüm herşey hakkında uzuun uzun bişeyler düşündüm. Ağaçlara konan kuşlar, servis bekleyen öğrenciler, ihtiyacımız olduğu halde bir türlü kendini göstermeyen güneş, bakın ben geliyorum hazırlığınızı yapın dercesine yere düşen yağmur damlaları, evin çatısında yanyana duran iki güvercin…

 

Sonrasında ayaklarımın uyuşması ve ellerimde oluşan eşiğin izleri. İşte herşey bu.

 

Dışarıda herşey değişirken, siz hala olduğunuz yerde durmaya devam ederseniz, bazı şeylerin derin izleri kalır. Ne eliniz acısın, ne ayaklarınız ağrısın. Sokaklara çıkın, sahilde turlayın. Yaşayın !