GELİN GEÇMİŞTE GEZİNELİM…

Spor alanında otuz kırk yılın hatıralarına kendimce daldığım an; gözlerimin önünden geçem isimlerin kimi bugün aramızda kimi ise yok. Hepside alanında iyi sporculardı. Meziyetli insanlardı. Kıytırıktan Futbolcu değillerdi.

Mahalle maçlarının sarması, iddialı olması da bu gücün farkında olan sporcuların bir nevi mahhalle arası olimpik yarışlarından başkası da değildi. Çünkü meziyetlerine inanan gençlerin oluşturdukları takımların maçlarıda seyride bir başka olurdu. Hasbel kader bizde oynardık.

Hepside koç gibi gençlerdi tabirini kullanmam gerekirse öyle bir şeydiler. “Şarkiyesi, Elmalık mahallesi, Bucak mahallesi, Selimiye, keçiköyü v.s”. gibi semtlerin tabanca gibi takımları vardı. Şarkiyede;” kıdibi Cafer, deli Fevzi(rahmetli), mavri Erol(rahmetli), Hamit (rahmetli), Halil, kaleci ibiş, ben, Emin, Orhan Tokat, kazan Mahmut, kardeşi Murat, Yavuz, atarabacı Muzaffer, Zafer”.

Elmalıkta ise ; “Ali, fındık Erol, Fıkiri, Murat, Arif, Turgay, Halis, Baloglu Mustafa, kurt Ekrem, Ferhat, Helacı Ali, vs., Selimiyede ,” Domuz Ali, tabanca Bülent, ördek Güven, gavur Ömer(rahmetli), Ekrem Özel, kardeşi, Salih kalyoncu, Temel tefil, tamtam Necdet, kız Salih, kıgın Süleyman, Ahmet Acar, Erol Görez”.

Yenimahallede ise,” bidilik Ugur, kardeşleri Onur, Alican,Kenan Çakmak, Aydın Yıldırım, limpo Orhan, Adnan, Tahsin,(rahmetli), kaleci Ali kara, Ali dayı, kardeşi Zafer, Atilla, Süleyman Tıkıloğlu, Atanur vs”. Geçiköyde ise,” memülü kardeşler, sezai kalafat, yanık Yılmaz, Yunus, agbisi vs”..

Ve bu insanların kendine has stilleri. Çalım atma, şut atma becerileri, çabuklukları yada pas kailiyetlerindeki yüksek oran, yetenek, azim, sevgi dolu yürekleri vardı. En önemliside okumuş insanlar yada en azında lise bitirmiş insanlar olmaları önemli idi.

Birde sevmeyi, dostluğu, arkadaş kıymetini, ailenin ne kadar önemli olduğunu içinde hissedebilen gençler olmaları bugün de etkiliyor. Biz öyle bir dostluğun yetiştirdiği , olgunlaştırdığı, grubun mensubuyuz. Kaç kişiye nasip olabilir ki?

Bugünkü gençlerin sıkılmış hayatı içinde açık penceresi nerde var acaba? Kulüb hocaları bu yetenekleri bulup almak isteyince, karşılarına aileler çıkıyor; bırakın o okuyacak diyorlar. Bizde oynadık, okuduk, üniversite bitirdik. Öyle değilmi.?

Ben, geçmişe gidince o günleri çok arıyorum , güzel insanlar, güzel bir çocukluğumuz vardı.Bugün 2010 dayız ama o sevgi dolu yürekleri yada yetenekleri bulmak çok zor. Teknoloji geliştikce yetenekli insan sayısını sahalardan yok olmuş olarak buluyoruz, neden acaba?