3. Kimliğimin netleşmesinin mektebi Şarkiye mahallesi ve dostlarımla oluşturduğum güzel anılardır.Aslın da hem gençliğim,okul yıllarım,üniversitedeki hayatımın rengi ve öğretmen oldugum 1980 başı ile bıraktığım 2007 yılına kadar geçen 27 yıla baktığımda;bu hayatın yetim çocuğu ben,7 yaşımda çıktığım bu hayat yolunda neleri sığdırmışım 2007 yılına kadar yüreğime.Düşündükce vay be diyorum.

Yılların getirdiği o acımasız yerde ,Hepimizin doğasında vardır ya sevdiklerinden ve dostlarından ayrı yaşama,ayrılma korkusu,o bende bu aralar daha çok öne çıktı nedense.Bir baktım aynaya beyaz bir kış günü gibi olmuştu saçlarım.Eyvah,benim de korkularım artacaktı,panik atak bir huysuz olmanın belirtileri.Hiç hoş değil.İşte bu yüzden 30 yıldır sporun çarkında dolandım durdum.Nefesi saha içinde aldım,korkularımdan kaçtım,belkide kötü olmaktan.İyiki de kaçmışım .Bu alanda bir çok üstat ve arkadaşım oldu.Elim bollaştı,çevrem inanılmaz büyüdü.Ne güzel değilmi? Bunları kaç paraya yapabilir bir insan? Hele basın içinde ilk yazdığım günden bir hafta sonra bir gazeteci dostumun yazımı alıpta koyun kırpar gibi yazdıklarımı kuşa çevirdiği o gün yazar olmaya adım atmıştım,haberim olma dan, ama o gün ve bugün tam on yıl geçti , ellerim le kendimce yazıyorum,okunuyorum,sonrada o camianın bir parçası olarak oy atıyorum,az şeylermi? Kaç kişiye bunlar nasip olabilir ki; anılmak,saygı görmek,öğrencilerince sevildiğini hissetmek,bir iki kişinin yetişmesinde emek vermiş olmak.Mutlu olmanın bir başka şekli bu olsa gerek!

4. Yılların getirdiği yerden bende ,bir gün gidenlerden olacağım. Ogün musallada yatarken,isterim ki cematım çok olsun, ama içten ve gönülden.Parası,pulu var diye değil,yanında çalışıyoruz gidelim bariciler gibi değil. Bu ili sevdi,insanlarını sevdi,bu il için çalıştı ve gönlümüzde sevgi dağını bıraktı öyle gitti diye gelmelerini isterim.Ben olduğum için ,onlarla güzellikleri paylaştıgım için gelmelerini isterim.Dualarını duymak isterim,gözyaşlarını ailemle paylaşmlarını.Öyle adamlık kolay değildir.Ben olmak ve bunu paylaşmaksa hiç değildir. Fazla duyğusal oldum.Ama içimde bir çok şey var. Keşke bu il için daha fazla şeyleri yazabilseydim. Senin

mumunun daha parlak yanabilmesi benimkinin sönmesi ile olacaksa o yanlış,bu olmamalı. Bakınız bu tip insanlarımız yok değil,meclislerde olupta mide avcıları ile daha fazla mücadelem olsa idi,Kömür hırsızları ile,ihale vurguncuları ile,yetim hakkı yiyenlerle,meclisin avantajını ordu için değilde etrafındaki akraba-i talugat için kullanan siyasi meftalarla daha çok mücadele etseydim .keşke benim elimde sihirli değnek olsa idi de,yol,sanayi,iş , aş,havaalanı gibi hayati işleri şıp diye ordu nun için mümkün kılabilseydim.Ama nedense Ordu nun iç sancısı ,yürek acısı 30 yıl daha bitmeyecek gibi.Bu kadar işi, acıyı bu insanlara reva görenler yine de oy avcılığından , mide hırsızlıgın dan galip çıkıyorlar ya bravo!Amacım kimsenin üzümsuyununa tuz atmak değil , herkesin doğru ve düzgün ben olmasına şahit olmam.

Yılların getirdiği yerde bir grup çıkar da ; güzellikler yaşar mı?Kim bilir ,bizden sonraki nesil bunları görür yada onların evlatları.Zor bir dönemdeyiz. Pis akan para denizin de inançlı dediklerimizin yürekleri kir pas içinde kalabiliyor sa; gerisine siz karar verin.Allah ıslah etsin.Zor dönemdeyiz..Otuz yıl önce babamın Belediye de Elektrik-su işleri müdürlüğü yaptığı üç katlı binanın güzelliği ve scaklığı bugün bu belediyenin koridorların da o kadar yok,o günlerde iki katlı ve ahşap,bahçeli evlerin ve bu evlerin oluşturduğu mahallelerin sıcaklığı,komşuluğu bugün mumla arasan da yok,derdim bu sıcaklığın yüksek apartman ve site ortamların da devamsızlıktan sınıfta kalmaları ve ölü deniz havasında ve robotumsu bir aile ortamının tahsis edilmesine kadar gelmesinde idi.Modern çağın ruhsuz insan topluluğu! Bu ortamda büyütmeye çalışılan ,ders ve istikbal robotu yapılmış çocuklarımızın içler acısı durumu,kendilerinden uzak ve asla sokak ortamının ne oldugğunu bilmeyecek kadarda yalnız. Ylların getirdiği yerden ben , bu konuda çok şanslı olduğumu yazıyorum ,çünkü insanım .Adamlığı da cudamlığı da verecek bir ortamın ta ortasından gelen olarak,onları her türlü rüzgara karşı giydirmeyi bilmiş bir baba olmanın rahatı içindeyim.Konu şu;bu gençler ev ortamı dışında rahat bir ortama doğru karşı cins le çekilince o cins isimlerin yanında duman altı kolayca oluyor ve sonunda da aileler acılar çekiyor.O çocuk ,hep evde,apartman da ve kurslar da ömrünü geçirdiği için.