PİLLA BÖCÜK

Uğur böceğinin bizim oralardaki adı pilla böcüktür. Biz onu genellikle yağmur damlalarının ağırlığından boynu bükülen bir çiçeğin üzerinde görürdük. Karadeniz"in yeşil tuvalinde kırmızı üzerine siyah benekleriyle duruşu, farklılığını hissettirirdi.

Pilla böcüğü gördüğümüzde yüreklerimizde bir kıpırtı olurdu. Başımıza koyacak kadar severdik ama gözlerimiz kıskanmasın diye parmaklarımızın üzerine kondururduk onu. Çünkü hepimiz “Mehmet”tik ve hepimizin umutları diyarından geliyordu. Umutlarımızı dileğe döndürür ve onunla konuşurduk.

“Uç pilla böcük uç, annem yağlı ekmek verecek sana, uç pilla böcük uç...” derdik ve umutlar diyarına uçurur beklerdik.

İlkbaharlarda dönerdi bize, bir fındık dalının ucunda pürçek görünümünde. Biz Mehmetlere umut diyarından neler getirirdi bu haliyle. Hepsine doğumun sağlıklı olacağını düşündüğümüz Ağustos ayı sonrasında sahip olacaktık.

Boya kalemlerimiz olacaktı, pilla böcük renklerinde resimler yapacaktık, yeni resim defterlerimize. Kitaplarımız umut diyarından masallar anlatacaktı. Büyüyecektik, kitaplarımız kalınlaşacak, .“Cin Ali” gerçek boyutuna dönüşecekti sosyal bilgilerimizde. Analarımızı saraylarda yaşatacaktık. Sevgilimizle Eylülde evlenecek, çocuklarımızın odalarında pilla böcük resimleri olacaktı.

Fakir Mehmet"in umutları, mevsimlerin şaşkınlığında bazen Nisanda buz tutup bazen de Temmuzda sıcaktan yansa da babalarımız daima “Fiskobirlik” çikolatalarını getirirdi bizlere. Tefecilere, “gelecek yıl görürsün” diyebilirdi. Velhasıl pilla böcüklere güvenirdik.

Yıllardan sonra bahar yine geldi. Yağmur damlaları gözyaşı oldu çiçeklerin gözlerinde, pilla böcük gelmedi diye. Pilla böcük nedense dönmemişti, bu sefer. Ateş böcekleri dolaşmaktaydı her yanda mevsimsiz. Halbuki biz ona daha fazla yağlı ekmek verecektik.

Herkese sorduk “-Sen hiç pilla böcük gördün mü?”... Bazı kimseler görmüşlerdi, Fiskobirlik depolarının önünde kanatları kırılmış uçamıyormuş. Selam söylemiş “Mehmet”lere.

-En kısa zamanda döneceğim umutlar diyarına, ancak ateş böceklerini koymazsanız yerime.

-“Uç pilla böcük uç, annem yağlı ekmek verecek sana.”

-“Ordu Yağ Sanayi artık bizim olmasa da...”