Seyircisiz ve ses içinde sessiz oynadığımız Trabzon maçında 71. Dakikada amatörce bir defans hatası sonucu gol yiyen sporcu kadrosunun, yönetime, taraftara verdiği sıkıntı ve stresin sokaktaki konuşulan yansıması inanç olarak artık son düdük çalana kadar bu takım düşmez inancı taşıyan başkanı bile bıktırma noktasına getirmiştir.

Olmaz bu.

Bu gol o dakikada yenmez.

Artık maç bitmiş, bir puan almışsın gelecek maç için umut dolusun. Trabzon peş peşe hızlı ayakları oyuna atıp, tecrübeli silahları ile her yönden gol için sana gelirken sen hala bu konuda pres yapabilen can alıcı noktalarda defansı rahatlatacak oyuncu dizaynı yapamıyorsan, bu şekilde gol yiyorsan, konuşmanın anlamı yok.

Son düdük çalana kadar izlemek, susmak en iyisi..

Artık konuşanın, yorum yapanın, bu ilde bu takıma aday olanın haddi hesabı olmaz. Düşmek kadarda kötü  bir şey yoktur. Dost bildiklerin bile sana karşı sırt döner. Olmaması  gereken işler olur. O yüzden isyanım bu maça, kötü bir Trabzon a karşı dik duruşumuzun savaşımızın 7ı. Dakikadaki korku sahnesi niye her maçta olduğu gibi yaşanır, bilemiyorum.

Başta kaleci Fornezzi, kaptan  Ali, Unbides, Yusuf, solbek Ferhat   dışında sallanan, oynayan bir sporcun olmadan Trabzon dan bir puanı alıp geliyoruz derken;  Halil,  Adrian bize ders verircesine kenardan girip oyun içinde oyun yaptılar, giren oyuncularımızda Allah için onlara birer masal kahramanı gibi baktılar.

İşte olan bu.

Benim  bu takıma inancım devam ediyor. 70 dakika oynayan Ordu spor bana umut verdiği  için. Ama kopma andaki yumuşak karın olan defans ve orta alandaki sıkıntılardaki  soru işaretlerini kafamın her bölgesine koyuyorum ve  bu konudaki acabalar karınca misali düşüncemi yiyor bitiriyor.

Bu takımın burada olması herkesin içini acıtıyor. Transferlerin yanlışlığını, transfer komitesinin yanlış oyuncu seçimini, hocanın oyun planındaki yanlışlığı konuşmak isteyenlerin bunu yersiz yapmaları da bu takıma bu saatte zarar veriyor, verirde.

Önümüzde şu kadar maçımız kaldı diye diye 5 maça kaldık. Azgın sularda kulaç atıp can pazarı yapan insan gibi umutların her kulaçta azaldığı andayız artık. Her maç umut her maç son gibi.

Bu Ordu spor  bu ligde kalmalı.

Nasıl ve ne biçimde.

Onun cevabı artık yanındaki suskun kalmış  hocalarına rağmen, düşüncede yalnızlığı oynayan Cuper aldığı oyuncular , alırken çok güvendiği isimler  ile bu takımı kıyıya çıkaracak. Yoksa hem kendi kariyerine hem yönetimin, başkanın ona inancına, hem Ordu spora vereceği zararı kimse telafi edemez, yazık olur. Bu Trabzon maçı ise amatörce yenilen golle 71 de bitti ya o an içimizden çok şeyler koptu.

Bu olmamalı idi.