AH

Emel Sungur

Ah hasretlerimin yarattığı acı,

Ah gecelerimin “sabah olacak mı” diye bekleyişi,

Yosun kokan denizin özlemi,

Ay çiçeğinin parlayan rengi

 ancak boynu bükük paylaşılmayan hüznü.

Yıllarım, acılarım, mutluluklarım,

Hüzünlerim ve bolca gözyaşı.

İsyan ediyor bana yıllar “neden beni bu kadar yordun, değer miydi” diye

İsyan ediyor.

Anlarım bu isyanı, anlarım boşa geçen yılları 

Ama yine bana bu yılları verseler ayni yaşarım.

Ayçiçeğinin hüznünü, sümükleri akarak ağlayan çocuğun yürek sızısını,

Aç dolaşan kedinin miyavlamasını nasıl duymam.

Ayni güneşin doğarken ve batarken

Elimi uzatıp tuttuğumda yandığım gibi

Varsın olsun yine yanayım.

Yine kavrulayım.

Ah sevgi, ah aşk, ah sevgi

 işte asıl yanmak onsuz olmaktır,

Asıl yanmak sevgisiz kalmaktır.

28.10.2012/ ANKARA