Ali Öztürk, bir gün, bir caminin içine girdiğinde, tabutun başında hüngür hüngür ağlayan bir gençle karşılaştı. Yanına gidip, “Çok mu yakınındı?” diye sordu. Gençten gelen cevap, “Hiç tanımazdım” oldu. Çünkü o, cenazede para karşılığı ağlıyordu. Ali Öztürk, genç adama, “Senin gibi kaç kişi var” diye sordu. “Çok” cevabını alınca, hepsini toplayıp dernek kurdu.

Cenaze törenlerinde ağlamak ve kalabalık oluşturmak için çalışan 300 kişilik bir grubu bulunan Ali Öztürk, 1985 yılında böyle bir şeyin aklına geldiğini belirterek, etrafında varlıklı olan, parası olan ancak cenaze törenine gelecek kadar seveni bulunmayan insanları görünce bu yola başvurduğunu anlattı. Öztürk, 300 çalışanından 30'unun işinin sadece ağlamak olduğunu ifade ederek, "Diğerleri ise cenazelerin kalabalık görünmesi için bulunuyor.

Yaklaşık 20 yıldır bu işi yapıyoruz. Seveni olmayan, cenazesine gelecek kimsesi olmayanların cenazesine gidiyoruz" dedi. Müşteri bilgilerini de saklı tutan Öztürk, şimdiye kadar birçok zengin ve ünlü şahsın cenazesine katıldıklarını anlattı. "Kocası öldüğü zaman hanımı makyajı bozulmasın diye ağlayamıyor, miras da kalmış, bizi tutuyor" diyen Ali Öztürk, gelirleri hakkında da bilgi vermedi.