Hiç merak edip bakıyor muyuz, acaba takvimlerde Türkiye"de kaç özel gün var ve bu özel günlerde yapılan etkinliklerin içerikleri ne diye!...

Böyle hızlı ve dolu günlerin olduğu bir dönemi;“14 Mart Tıp Bayramı” ile başlayan süreci, “7 Nisan Dünya Sağlık günü”, “Hemşireler Günü”, “Ebeler Günü”, “Eczacılar Günü” derken sağlıkla ilgili bol kutlamalı günleri daha geride bıraktık.

Böyle günlerde kutlamalar, plaketler vermeler, senede bir gün dahi olsa sorunlardan uzakta kalıp hatırlanmak, eğlenmek şüphesiz her meslek grubunun da hakkıdır ama mesleklerin uygulayıcılarının ve hizmet verdikleri kitlelerin sorunlarını da tartışmak gerekmez mi diye de sorulmadan edilmiyor…

“Türkiye"de Sağlık Sistemi alarm veriyor…”

Hizmet alanlar; uzun hasta kuyruklarından, kendilerine yeterli hizmet süreleri verilmemesinden, ilaçlara kolay ve ucuz ulaşılamamasından halkın şikayetleri haklı olarak günden güne artarak devam ediyor.

Eczacılık hizmetleri bakımından sürekli geciken ödemelerin yaşattığı iflas korkuları ve sürekli değişen uygulamalar, mağduriyetler…

Çok fazla sayıdaki hastalara yeterli zaman ayıramayan, uzun adeta öldürücü çalışma sürelerinde gittikçe yorulan, sosyal etkinlik ve yaşam sevinçlerini kaybeden sağlık çalışanları…

Ve sürekli başta Doktorlar hakkında olmak üzere sürekli sağlık yolsuzluklarının basında dile getirilmeleri ve sektörde çalışanların gittikçe kaybolan saygınlıkları, çöplerde toplanan küpürleri kesilmiş kullanılmamış pahalı ilaçlar ve daha da uzayan liste!…

Bugün; hizmet alanlar ve hizmet verenler bakımından sağlık harcamalarının son yıllarda 4-5 kat artmasına rağmen memnuniyetin gittikçe azaldığı ve şikayetlerin arttığını görüyoruz, artık zaman kaybetmeden harcamaların artmasına rağmen memnuniyetlerin neden azaldığının da tartışılmasının ertelenmemesi gerek!...

Türkiye her yıl artan büyük borcu olan ve her yıl 800.000 kişiye iş yaratmak zorunda olan bir ülke olması nedeniyle kaynaklarını her alanda düzenli, yerinde ve verimli kullanması gereken bir ülkedir!…

Bu konularda en doğruya ulaşabilmenin yolları da; yönetim kadrolarının eleştiri ve önerilere açık, öz eleştiri yapabilecek yapıda olmaları ve emek sarf edenlerin memnun olduğu güçlü bir sivil denetimden geçer…

Tüm özel günler kutlanırken, sorunların hiç tartışılmaması, sivil toplum örgütlerinin eleştirilerinin ciddiye alınmaması sorunların çözümüne hiçbir katkı sunmaz, sorunları çözemez…

Sağlık bakanının kendisininde bir doktor olması ve sektörün içinden gelen birisi olması sebebiyle sağlık çalışanlarının sorunlarına çok duyarlı olabileceği düşünüldüğünde umut verici gelişmeler beklemek sağlık çalışanları açısından doğruydu ama yaklaşık 7 yıllık bakanlığı süresince sürekli değişiklikler ve özlük haklarında iyileştirmeler yapılacağını söyleyerek geçen yıllardan ve sağlık harcamalarının 4-5 kat artmasına rağmen; tüm sağlık çalışanlarının yoksulluk sınırının altında maaşa çalışmak zorunda bırakılmaları ve Doktor maaşlarının halen 1400-1500 TL civarında olması ve aradan geçen uzun yıllar sürekli beklenti yaratan ve hiçbir şey yapmayan sağlık bakanının inandırıcılığını da gittikçe azaltmaktadır…

Türkiye; kısıtlı kaynaklarını emeğin saygınlığını koruyarak ve gerçekçi politikalarla halkını sağlık dahil her alanda eğiterek biran önce acilen yeni halkçı sağlık açılımları yapmak zorundadır…

Eğer acil açılımlar yapılması gereken bugünkü sağlık politikaları devam ederse; alarm veren sağlık sektörü gelecekte ülkenin diğer alanlarının da bozulmasına sebep verebilir…

DrMustafa ÇUKURYILDIZ

[email protected]