BEN ÖĞRETMENİM

Bir eğitimciyim. Atatürkün işaret ettiği çagdaş Türkiye"nin inşası için harcı yoğuran ellerden biriyim. Hak ettiğini alamayan , ama gece gündüz eğitime , ac susuz gençlerin yoluna fener tutan elim. Binlerce çocuğu olan şanslı bir adamım..

Sınıf ruhunu, öğretme ve bir şeyler verme aşkını her daim duyan, kara tahta ve tepeşiri kendine arkadaş tutanlardanım. Babayım. Onlarla gurur duyan bu ülkenin her taşında, her yerinde olanlara emek vermişlerdenim.

Büyük önderin dediği ,”yeni nesil sizin eseriniz olacak”, kişilerden , Hz Ali"nin,” bir harf öğretenin kölesi olurum “,dediği harf öğretenlerden , yarının çağdaş Türkiye"sine omuz verecek akıllı ve bilim sahibi gençleri öğreten seslerdenim.

Ana okulundan son durağa kadar, onlarla el ele koşan, yorulan yüreklerdenim. İyisi ve kötüsü ile dahi yakından ilğilenmeye mecburum. İster zengin ister fakir olsun, isterse de sokaklarda hayatına yön verenler olsun, hepsi de benim için kıymetli bir genç, önemli bir talebe, öğrenmeye mecbur yüreklerdendir..

Ben de bunlara mum olma adına yıllarını vermiş bir insanım.

Bir öğrencimin sevinci, mutluluğu, kazanma aşkı, okuması, görevlere gitmesi, evlenmesi, bu ülkeye hizmet etmesi kadar bana mutluluk veren kaç şey olabilir ki? Beni , onların göz yaşı, mutsuzluğu, çaresizliği, kötü bir ortamda olmaları ise büsbütün üzer.

Dedim ya, ben bu güzel ülkenin, mubarek topraklarında binlerce gence eğitim veren gönüllülerdenim…

Yani ben öğretmenim !

Yetiştirdiklerimin, hergün “merhaba hocam” diye aradığı şanslı biriyim.

Umutlarımın heba olmayacagını bilmenin huzuru ile bakıyorum yarınlara…