BU GÜNLERDE

Bu günlerde biraz yalnızım… Yanımda bir parça ben eksik… Onu nerede bıraktım bilmiyorum.

Bu günlerde biraz yalnızım. Gitarın teli eşlik ediyor yalnızlığımın şarkısına… Gitarın teli eşlik ediyor bana…

Bu günlerde yalnızım, hep bir şeyler eksik. Saat hep ayrılığı gösteriyor, akrep ve yelkovan kovalamıyor artık birbirini. Her şeyde bir hiçlik var bu günlerde…

Bu günlerde yalnızım… Masamda kahvem, tam kıvamında ve köpüklü, ellerimde tüttün kokusu

Camımda biraz önceki bakışlarım, raks ediyor. Ve içimde sen… Onu öyle kavrıyorum ki; göz göze geliyorum o an hayalinle. Sen, başını çeviriyorsun bir boşluğa. Günler birbirini kovalıyor böylece. Bir kaç satırımız kalıyor sadece… Sadece birkaç anımız.

Bu günlerde ne zaman şarkı dinlesem o şarkıda seni buluyorum. Sen gidiyorsun… Kadınlarınla gidiyorsun... Kadınlarınla gitmek, gitmek değildir. Bunu sen bilmiyorsun. Bu günlerde ağır hava koşullarına teslim ettim ruhumun asi tarafını… Bu günlerde gitmek istiyorum. Nere olursa olsun… Sadece gitmek. Hem gitmek gerekir bazen. Yol bilmene gerek yok!

Bu günlerde yalnızlık duygusunu ağırlaştırılmış müebbet hapislere teslim ediyorum. Bu günlerde müebbedini tutuyorum yalnızlığın…

Bu günlerde Ne zaman akıma gelsen kaçıyorum kendimden. Biliyorum ki; beni yenmek, kendim için çok kolay. Kendimden kaçmak çok kolay… Kendimden kaçıp sana sığınmak imkânsız. Gidecek yerim yok bu günlerde. Bu günlerde kavim göçü gibi kaçışların rol aldığı engebeli bir sinema salonunda dilini bile bilmediğim bir filmi izliyorum.

Bu günlerde hep seni düşünerek geçiriyorum vaktimi. Odam sen oluyor, kalemim sen, ellerim sen… Hepsinde iz bırakmışsın. Hangisine baksam seni görüyorum.

Bu günlerde biraz yalnızım. Kendimden ırak bir köşede, kaldırımlara serip, üzerinden geçiyorum yalnızlığın. Sonra sokak sokak kalbimin parçalarını topluyorum. Bir bütünü hayal ederek ve bütün sen oluyorsun. Kalbim sen oluyorsun. Ve iyice kaçmak istiyorum. Çünkü bu vedanın bir bekleyeni yok artık.

Bu günlerde biraz yalnızım. Zaman öğlenin ortanca vakitlerini biraz daha geçti. Cebimde hüzünlü bir şarkı aynamda; yüzünü unuttuğum sevgili… Yüzümde kaçışlar…

Bu günlerde kimsenin bilmediği bir yerdeyim. Gökyüzüne yaslıyorum başımı, acılarım gökyüzü kadar eski… Gökyüzüne yürüyorum! Daha sert adımlarla daha içli… Seni bırakıyorum bu ÜLKEDE. Gitmek ne bir kazanım ne bir yenilgi. Gidiyorum… Gitmek yalnızlıktır, Gitmek; Gitmektir…