Bu gün hiçbir şey yapmak, her şeyi yapmamak geliyor içimden. Acaba böyle düşünen kaç insan vardır şu anda?

Kaç kişi ile hem fikiriz acaba? Bir yazar; boşluk diyor buna, bir şair; aşk diyor. Bense bu durumu hiçbir şeyle açıklayamıyorum.  Çünkü boşluğun olduğu yerde aşk olmaz! Aşk, “boşluğa düşmek “demek değil çünkü...

Oysa bugün Ankara beyaz, gökyüzü  mavi ve dışarda insanlar…Kimi tekli, kimi çiftli.

Kimisinin yüzü güleç, kimisi de dağ gibi dertli…Bir adam yanında çocuğuyla el ele, bir kadın, elinde Pazar çantası cüzdanında birkaç lirası; kıt kanaat işte…

Birkaç genç, fakülte bitirmiş, yok işi, parası…

Bir kadın, balkonda başında çemberi ,gül oyalı; çamaşır seriyor dize dize… Bir genç  adam oturmuş bir banka; hüzün hüzün düşünüyor. Başında hasret yamalı…Yine  yalnız bir adam; kırmızı montu üzerinde, dudağında ıslığı; keyfi yerinde, telefonda hal hatır soruyor… Bir kafede doluşmuş birçok insan; önünde tavşankanı çayı, elinde cigarası; Dostlar ile muhabbette, keyifler gıcır gıcır… sıhhiye köprüsünde yaşlı hacıbaba; çakmak ve mendil satıyor. Cebi fukara, yaşı zengin… 

Ankara gelinlik giyinmiş bu gün ve dışarda insanlar…Yol boyu sıralı. Kimi halinden memnun kimisi dertli… Bu gün hiçbir şey yapmak geliyor içimden. Bu gün her şeyi yapmamalı… Bırakınız yapsınlarcı liberalist  bırakmalı tüm duyguları, insanlığı…Aslında hepimiz aynı; Hepimiz aynı gök yüzüne bakıyoruz,HEPİMİZİN GÖKYÜZÜ AYNI…

Hepimiz ayrı ayrı cümlelerden oluşan cümleleriz…Öznelerimiz aynı, yüklemlerimiz farklı…