Püskevit!

Günlerdir etrafımızda duymakta olduğumuz bu sözden artık gına geldi. Bu kelimenin siyaset malzemesi yapılması kadar saçma bir şey yok sanırım.

Anlatılmaya çalışılana bakmayıp da sadece bu kelimenin ele alınması, hatta yedi büyük günahtan biriymiş gibi dillere pelesenk olması hiç de hoş bir şey değil.

Püskevit!

Çok rahatsız oldum bu durumdan ve hala rahatsız olmaya da devam ediyorum. Facebook ve benzeri sosyal paylaşım sitelerinde de alay edercesine videolar, karikatürler, yazılar paylaşılmasının da ne kadar doğru olduğu tartışılır.

Söylediklerimi bir savunucu niteliğinde düşünebilirsiniz, en doğal hakkınızdır. Ama orda bisküvi yiyen ve yiyemeyen, alan ve alamayan insanlardan, çocuklardan bahsediliyorken sadece bu sözün öne çıkması da savunuculuğumu arttırmakta.

Bu sadece Devlet Bahçeli’ye has bir durum değil. Onun yerinde kim olsa aynı şekilde eleştirilerimi yaparım. Ufak detayları abartmanın anlamı nedir çözebilmiş değilim. Ki zaten herkes “bisküvi” diyemiyor.

Mesela ben “püsküğüt” diyorum. Bunda bu kadar konuşulacak ne var anlayamıyorum.

Ve “bisküvi” diyerek düzgün bir Türkçe kullanan insan sayısının da çok az olduğunu düşünüyorum.

Hasbelkader bizim yapımızda olan bir şey bu! Absürd açıklamalarla, kulaktan dolma laflarla insanların kendini yükseltmesi ne kadar aciz bir durum.

Püskevit!

Düşünmekte olduğum diğer bir konuda bu tarz eleştirilerin(!) yani ufak ve basit şeylerin siyasete malzeme olması, içinde bulunduğumuz politik durumun vahametini göstermekte… Siyaset daha ağır, daha dikkatli yapılmalıdır. Ha bisküvi ha püskevit! Mesaj yerine ulaştı ise sorun nerde?

Püskevit!

Şunu da unutmamak lazım:

Şehidimize “kelle” diyen birini şaha kaldırıp, “bisküvi” ye “püskevit” diyen insanı yermek çok mantıklı gelmiyor bana…

Kaldı ki sadece dalga geçme uğruna bu tarz eleştiriler yapılıyor ve asıl konuşma amacı unutuluyorsa!

Püskevit!

Ben hala püsküğüt deme taraftarıyım, çünki; benim şivem budur. Şivem olmasa da sürçülisan edebilirim. İnsanım ben.

Her şey olabilir…