Zam’anla unutulur…

An gelir, yaşanılan acılar, uğruna ağlanılan hatıralar, istemeyerek ayrılınan sevgililer, zorlanarak yapılan işler unutulur. Ve ya hafızanın bir köşesinde küllenmeye bırakılır.

Zaman geçer.

Unutulur…

Zam’anla unutulur…

Ne gözyaşı kalır geriye ağlanılacak, ne de derman kalır ağlamaya yüz tutacak. Sararıp solmuş takvim sahifeleri bir bir düşer vakitleri geldiğin de.

Ve yine unutulur…

Zam’anla unutulur…

Aslında bu ülkede düşünmek hem tehlikeli, hem de yasaktır. Anlayabilene...

Zam’anla unutulur…

Bugün bir insanın gözlerinde korkunun kaynakçasını okudum. Kamu görevlisiyim, okuyorum, düşünüyorum, biliyorum ama dedi… Sustu ve ben konuştum;

-          Söyleyemiyoruz!

Zam’anla unutulur…

Bir çocuğun olur. Bin bir zorluklarla büyütürsün, okutursun. Adam olsun diye didinirsin.

Halkın çocukları büyür, askere gider, şehit olur. Adamın hası olur. Kimisi de böyle ülke yöneteceğim diye başa geçer, ne ölüsü ne dirisi beş para etmez.

Olan olur, biten biter. Zam’anla unutulur.

Bazı şeylerin üzerini kapatmak amaçlı birkaç şeye, hatta birçok şeye ZAM’ansız yere ZAM gelir. İki gün tepki gelir, üçüncü gün unutulur.

Yani kısacası Zam’anla unutulur.

Hayatımızda yolunda giden bir şeyler olmadığı gibi, ülke genelinde de bu durum böyle devam etmekte. Üzeri kapanması gelen olaylara pat diye Zam giydirilir.

Çatışma çıkar, evlatlarımız ölür. Kimin umurunda! Duyarlı birkaç insan ve ailelerin, askerde çocuğu olan anaların- babaların…

Kusura bakmayın ama bu iş öyle facebookta profil karartmayla, kara kurdele koymayla, terörü lanetlemeyle bitecek iş değil! Ele başını başımıza geçiren insanlara sözüm; hani terörü bitiriyordu bu adam? Ben kör müyüm? Yada 24 şehidim nerede hesap verin bana…

Kusura bakmayın koyun sürüsü, bu defa Zam’anla unutulmayacak!

Sözüm ona iyi niyetli insan evlatları da tutamayacağı sözleri verip de rezil etmesinler kendilerini. Bir yere başkan olmak değildir marifet! Asıl hüner adam olabilmekte, şerefli olabilmekte, anasına laf söyletmemekte… Ama nerde…

8 idi…

Unutturuldular.

13 oldu…

Unutturuldular.

24 arkadaş 24 can, 24 beden, 24 birey, 24 ana-baba…

Milyonlarca yürek, milyonlarca acı!

Unutulmayacak…

CANAN YÜCEL