YÜZÜN GÜLSÜN GETİRİSİ ÇOK, GÖTÜRÜSÜ YOK

Belediye'de görevde iken halkın çok şikayetçi olduğu bazı birimler vardı.O birimlerde vatandaşlara karşı daha hoşgörülü ve güler yüzle davranılması isteniyordu.

Aslında halkın şikayetinin haklılığı yanında bu tür birimlerde çalışan personelleri de anlayışla   arşılamamız gerektiğine inananlardanım.

Çünkü halkla çok iç içe olan birimlerde sekiz saat çalışmak ve herkesin talebini aynı anda yerine getirmek de mümkün değil. Mümkün olan ve yapılması gereken ufak bir tebessüm.

Perşembe'de uzun süre Belediye Başkanlığı yapan Ertekin Çolak vardı.

Allah uzun ömür versin hala hayatta olduğundan kulaklarını çınlatmak istiyorum.

Başkan yanına giden her vatandaşı güler yüzle dinler ve işi olsun olmasın vatandaşın sırtını ovalar bir de el ense yaparak kucaklar öyle gönderirdi.

Zaten el ensenin sersemliğini üzerinden atamayan vatandaş kendini dış kapıda bulurdu. İşinin yapılmadığını da ancak bir gün sonra anlayabilirdi. Ama o ufacık gülümseme ve el enseli kucaklama vatandaşın hoşuna giderdi.

"Gülümseme" kelime olarak da kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi ?

Neden ufacık bir gülümsemeyi birbirimize hediye etmiyoruz.

"Ein Tag ohne Laecheln ist ein verlorener Tag." güzel bir Alman atasözü. "Gülümsenmeyen bir gün  kaybedilmiş bir gündür. " Almanlar'ın böyle güzel bir atasözü var ama, sokakta gülen Alman göremezsiniz.  Her yerde herkesin suratı iki karış.

Yedi yıl kaldım unutamayıp hafızamda kalan tek şey Alman'ların gülmeyen yüzleri.

İki yıl önce meslektaşım bir Alman  aileyi İstanbulda 
misafir ettim. Gemi ile Adalar'a gider iken bana şunu söylediler. Birkaç gündür İstanbul'u geziyoruz. Herkes gülüyor. İnsanların yüzünde devamlı bir tebessüm mevcut. Almanya böyle değil. Herkesin suratı asık ve karamsar.

Dedikleri doğru. Avrupa'yı gören herkes bilir ki, Avrupa'da sokakta gülen insana rastlayamazsınız.

Onun için diyorum ki, biz bu konuda Avrupa'ya benzemeye çalışmayalım.

Bizim manevi değerlerimiz var. O değerlerimizi kaybetmeyelim.

Ama birbirimize gülerken sadece ağzımız değil, gözlerimiz de gülsün. Çünkü gözler kalbin aynasıdır.

Kalbten kalbe bir köprüdür gözlerin gülmesi.

O zaman göreceğiz ki, Gülmenin getirisi,  çok götürüsü hiç yok.

En önemli getirisi de , insan gönlü kazanmaktır.