“Taşbaşından gülümsüyor, beyaz badanalı şirin evler

               Boztepenin gerdanına inci gibi dizilmişler

               Taş duvarlı bahçelerinde mandalina ağaçları,

               Dallarında mandalinalar, altın gibi sapsarı.

               Bu güzel bahçeler, bu şirin evler…

               Bilmezler ki bir gün gelecek;

               Yerlerinde insafsızca yükselecek

               Beton yığını sevimsiz devler”

            Bugün bir çok kişi,nostaljik  olarak eski Ordu"yu özlemektedir. Elbete ki, kentimiz büyüyüp gelişecek o haliyle kalmayacaktı. Ancak bu büyüme, kentsel yapılaşma yönünden sağlıklı ve estetik olmalıydı. Rantiye uğruna yapılan çirkin ve çarpık kent yapılaşması  sonucunda, bugün Boztepeden bakıldığında; Ordu"daki binalar; metropollerdeki mesai başlama ve bitiş saatlerinde, belediye otobüslerinde görülen, birbirine yapışmış insan yığınına gibi…Hele o sahildeki  eski kilisenin yanında, dev bir transatlantik gibi duran beton yığını bina, kentsel estetiğin ne kadar önemsenmediğinin en çarpıcı örneği... Artık rant uğruna, adı Güzelordu olan okula bile tahammül yok. Büyük Atatürk"ün büyüklüğünü yakışan  bir sözü vardır. “Dünyada her millet icraatına tahammül ettiği hükümetin mesuliyetine ortaktır” Bunun gibi; bir kentin insanları da seçtikleri yerel yönetimlerin icratlarındaki  sorumluluğuna ortakdırlar.

             Şimdi ise.“Her taraf oldu beton, sonunda düştü jeton!”misali, zararın neresinden dönülürse kardır düşüncesiyle Menekşe Sokakta kalan birkaç evin restore edilmesi planlanıyormuş….

            Bu olumlu bir gelişme olsa da insan, yine de o şarkının sözlerini adapte edip anımsamadan yapamıyor:

            “Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç

              Bu son evlerdir artık hangisini seçersen seç”

            Bu arada, eski evlerden bir veya ikisini restore ederek turistik mekan haline getiren iş adamı sayın Ergin Karlıbel"i, bir hemşehri olarak kutluyorum.Tarihi değerlere sahip çıkarak, bir çok iş adamına örnek olmuştur.