İkinci Balkan Harbi,

           Tüm hızıyla sürüyordu.

            Köylüler yarı aç, yarı tok

           Yırtık çarıkları ile

           Yolda zor yürüyordu.

            Ellerinde dokuma torbaları,

            Sırtlarında yamalı urbaları

            Çaresizlik içinde

            Ağanın kapısına vardılar.

            Kahyaya dil döküp  yalvardılar:

            “ Açlıktan kırılacağız,

            Kışı nasıl çıkaracağız;

            Kar çıktımı  dizlere…

            Git ağana söyle de

           Ambarından  birazcık

            Darı versin bizlere”.

            Kahya ,elçiye zeval olmaz ,dedi

            Bakarsın ağanın yüreği

                         Yumuşar dayanmaz, dedi

            Ağanın  yanına vardığında,

            Bahçedeki çardağında…

            Sedire bağdaş kurmuş

            Keyifle nargilesini içiyordu.

             Kahyayı görür görmez

             Köylüleri kastederek :

            “ Neden gelmişler ?”  Diye sordu.

             Kahya, köylülerin ambardan

             Birazcık darı istediklerini

             Yoksa açlıktan kırılacaklarını, söyledi

             Ağa, nargilesinden

             Bir nefes daha çekip üfledi,

            - Get söğle unlara

             Zabağa geç yisinler…

             Öğliyi idare etsinler…

             Ağşamçağ da da erken yatsınlar…

             Heç bişiği olmaz !.. Dedi