Sultan ÖZTÜRK
"Öyle bir anlık düşünceler işte"
Ödünç yaralarım var düşerek oluşmayan, ellerine kalbimi emanet ettiklerimden kalan, umarsız yere düşürmeleriyle oluşan ve açılan yaralara zaman zaman yenildim...
Kimi zaman annemin kimi zaman babamın...
kardeşlerimin, hissettirmedim ama ben, en çok en çok onları sevdim, verdiklerini sarıp sarmaladım hemen kanayan acılara...
Dostlarımında...
"unuttum gitti!"
"Gitti mi? "
Misal: anneme odayı toparlarken kapı aralığından ilişti gözlerim.
Yüzüne düşen hüzne ve yorgunluğa bakarken içim, içim sıcacık bedenim ona varmadan önce sarıldı bile daha bana kırılgan yüreğini gıdıklamadan :)
O garip hislerle çoktan kavuşmuştuk işte annem benimmm ve babam, babam emeklerin çileli dervişi babam...
Sözler yetişir mi sana ve seni anlatmaya en çok kavga ettğim en çok kucakladığım babam... Kardeşlerim, vazgeçilmez can yedeklerim. :)
Dostlarım, kimi aya kimi güneşe benzeyen ve garip bir çekimin neticesinde hayat yolunda çok şeyler edindiğim kimiyle zamansız, sebepsiz vedalaştığım dostlarım, sizleri iyi ki tanıdım ve tanıyorum...
"Ve Sevdiğim!" :) neyse burayı es geçeyim !..
Ödünç yaralarım işte çoğu kabuklandı bile, ben kalanları teslim edeceğim...
Teslim edeceğim... "Sahibine"
Sultan Öztürk "öyle bir anlık düşünceler işte."