SÖZLEŞME İMZALADINIZ 

Anne ve baba mısınız? Ve ya aday mısınız? Bilemiyorum fakat bildiğim şey şu: Eğer öyleyseniz, yaşam içindeki en önemli sözleşmeye imza attınız. Ve ya adaysanız, böyle bir sözleşmeye imza atacaksınız. Gerçekten bunun farkına varabildiniz mi ve ya varabilirmisiniz? Aksi takdir de bunun bir maliyetinin olduğunu ve ya olabileceğini bilmek ve sonuçlarını yaşamak zorundasınız.  

Anne ve baba olmanın keyifli bir yönü olduğu kesin. Bu yazıyı (18+) kıvamına sokmak istemiyorum ama şunu ifade etmeliyim ki; bu işi yaparken yaradılış gereği keyif alınacak bir yön de bu sürece eklenmiş. Her evli çift ve ya bu yolda ilerleyecek müstakbeller detaylı irdelemeden doğal bir süreç kıvamında hareket ediyor ve etmeye de devam edecekler gibi görünüyor. Keyfin gözüne vururken çocuğu da şu araya sıkıştıralım bari. Bu gerçekten kaygı verici bir göstergedir. Çünkü toplumların daha yaşanabilir yerler olabilmesi ancak anne/ baba/ çocuk üçle mi içinde gerçekleşebilir. Bu noktadaki temel unsur ise, anne ve babanın çocuklarına yapacakları rehberliktir. Rehberlik her haliyle bir varoluş sözleşmesidir, evrenin anne ve babaya yüklediği doğal görev. Ancak anne ve baba zaman içinde bu görevden uzaklaşmaya başlamıştır. Bunu birçok yönden görebiliyoruz. 

İyi ama “ben çocuklarıma çok iyi rehberlik yaptığımı düşünüyorum” diyebilirsiniz. Tabii ki bu şekilde düşünmenizi normal karşılarım. Çünkü algınızda var olan ölçüler çerçevesinde bir değerlendirme yapıyor olmanız her şeye rağmen dar bir çerçeveden bakıyor olabileceğinizi değiştirmez. Bu son derece önemli ve baskın bir etkendir. Sorun sizin algınızı oluşturanların yeterliliği ile ilgilidir. Yaptığım birçok paylaşımda şunu çok sık duyarım: “ Ben iyi bir anneyim ve ya babayım. Çocuğuma çok iyi davranıyorum.” Bazen ise bir kişi gelir ve şöyle söyler: “Bir iş kurmak istiyorum. Çok iyi insan olan bir arkadaşım var onunla ortak olarak başarılı olacağıma inanıyorum.” Gerçekten başarılı olup olamayacağınızı bilemem çünkü bu durum çok yönlü incelenmesi gereken bir süreçtir ancak şunu söyleyebilirim: Öncelikle anne ve babaların iyi olmak istediklerine eminim ama yeterli oldukları ile ilgili çekince taşımaktan kendimi alıkoyamam. İş yapmaya gelince; birçok iş bu yaklaşımdan dolayı batar. İyi olmakla yeterli olmak arasındaki farkı anlamadığınızda büyük bir ihtimalle çuvallarsınız. İyi yemek yapan bir arkadaşınız varsa ve iyi de bir insansa bu sizin yarın gidip de bir restoran açabileceğiniz anlamına gelmez. Daha doğrusu gelmemelidir. İyi bir anne ve ya babayım dediğinizde ise kendinize; Ancak yeterli miyim? Sorusunu da sormayı ilke edinirseniz yolunuz daha açık olabilecektir. 

[email protected]